نام و نام خانوادگی: درگاچف ویکتوروویچ اولگ
تحصیلات: من در آکادمی چاپ اکراین تحصیل کرده ام و موفق به دریافت مدرک طراحی کتاب و هنر گرافیک شده ام.
خلاصه سابقه هنری و تجربیات: از سال 1987 تا کنون در بیشتر نمایشگاه های بین المللی در سراسر دنیا شرکت کرده ام و توانسته ام حدود 60 جایزه بین المللی در زمینه کاریکاتور، مجسمه سازی و گرافیک دریافت کنم.
فعالیت های فوق العاده هنری: برپایی نمایشگاه های شخصی و شرکت در نمایشگاه های بین المللی نمونه فعالیت هایم است.
کاریکاتور را چگونه تعریف و تشریح می کنید؟
کاریکاتور نوعی هنر همراه طنز است، نه بیشتر از این. اما در هر صورت باید کاری ماهرانه و پر از ذوق و سلیقه باشد.
انواع کاریکاتور به نظر شما کدام است؟
انواع مختلفی دارد از جمله: کاریکاتور سیاسی، طنز سیاه، طنز ساده و شیرین برای آگهی و طنز «برای همه زمان ها» که در بالاترین جایگاه طنز قرار دارد.
طنز سیاه را چگونه تعریف می کنید؟
به نظر قیاسی میان خنده و مرگ است.
موقعیت کاریکاتور را در میان هنرهای تجسمی چگونه ارزیابی می کنید؟
کاریکاتور در مقایسه با گرافیک، انیمیشن و فیلم نوعی هنر لحظه ای است.
نظرتان در مورد کابرد رنگ در کاریکاتور چیست؟
گاهی رنگ در کاریکاتور نقش بسیار مهمی دارد، البته منظورم رنگ های سمبولیکی مانند رنگ آسمان، خون و غیره است.
نظرتان در مورد شیوه کارتان چیست؟ آیا مستقل یا تاثیر پذیرفته از دیگران هستید؟
خط و ایده برایم مهمترین عوامل در طراحی کاریکاتور است. البته ترجیح می دهم که شیوه خودم را استفاده کنم.
چگونه ایده ها به مغزتان خطور می کند؟
از زندگی اطرافم و «از هوا» الهام می گیرم و تمام آثارم را «انگاره های طبیعت» نامیده ام..
آینده کاریکاتور را چگونه می بینید؟
کاریکاتور در آینده به صورت کتاب های کاریکاتوری دیجیتالی، فیلم، بازی های کامپیوتری و نمایشگاه های شخصی، بین المللی و ملی خواهد بود.
نقش و اهمیت کاریکاتور در ارتباطات بین المللی تا چه حد است.
نقش و تاثیر کاریکاتور بسیار مهم است، اما تنها طرح های بدون کلام می توانند حقیقتا «بین المللی» به شمار آیند.
وضعیت کاریکاتور در کشورتان چگونه است.
در حال حاضر در کانادا زندگی می کنم، در اوکراین درآمد ماهانه تنها 400 دلار آمریکا بود، به همین جهت به کانادا مهاجرت کردم.
در اوکراین، به دلیل وضعیت بد اقتصادی کاریکاتوریست بودن بسیار دشوار است. زیرا تعداد کمی از روزنامه ها و مجلات مایل به چاپ کاریکاتورند. آنها تنها به دنبال طرح های سیاسی اند، یعنی همان طرح هایی که من آنها را «سوژه های یک بار مصرف» می نامم. در کشورم، زندگی کردن منحصرا از طریق طراحی کاریکاتور غیرممکن است. از این رو تنها راه ادامه کار برای هنرمندان اوکراین شرکت در مسابقات و نمایشگاه های بین المللی و دریافت جایزه از آنهاست.
