چیزهایی را که آندری پوپوف می کشد به سختی می توان کاریکاتور دانست. کاریکاتورها اغلب چهره افراد را به صورت اغراق شده نشان می دهند که بستگی به خالق آن کاریکاتور دارد. کاریکاتورهاو کارتون های پوپوف طنز آمیز تر و دارای کنایه ها وطنز های ملایم وانسانی تری هستند. پوپوف به سادگی داستان های تصویری اش را گسترش می دهد و آن را تبدیل به اسطوره هایی کنایه آمیز می کند. آثار او به عنوان آثاری جذاب و ماهرانه شهرت دارند.
- آندری کاریکاتور را از کجا یاد گرفتید و آیا خودتان را کارتونیستی حرفه ای می دانید؟
من خودم را کاریکاتوریست حرفه ای نمی دانم. من تحصیلات دانشگاهی در زمینه کارتون و کاریکاتورنداشتم. در زمان شوروی سابق در استودیو جاکوب شوموفسکی تاشکند کار می کردم که دین رابین در کتابش " در قسمت آفتابگیر خیابان" در باره آن نوشته است. او تدریس طراحی شخصیت می کرد و من چیزهای زیادی از او یاد گرفتم. در این استودیو یوجین روبیف نیز که بعدها کارتونیست مشهوری شد تعلیم می دید و من اکثر از طراحی های او تقلید می کردم. پس از آن به دانشگده موژایسکو گودرسن در سن پترزبورگ رفتم. در دانشکده افسری شروع به کشیدن کاریکاتورهایی از افراد مختلف کردم. در نووسکی می توانید برخی از این کاریکاتورها را ببینید که زندگی من در آن دانشکده را کاملا نشان می دهد. یک بار از رئیس آنجا کاریکاتوری کشیدم. او مردی شوخ طبع بود اما مرا برای این کاریکاتور من را توبیخ کرد و من آنجا فهمیدم که گاهی طنز می تواند دردسر ساز باشد.
- فکر می کنم بعد ها به بایکونور رفتید.
15سال در سن پترزبورگ ماندم. اما پس از آن شروع به کشیدن کارتون های تبلیغاتی کردم که۱۰سال نیز این کار را انجام دادم اما دیدگاه ها تغییر کرده است و در شرایط کنونی چندان از کاریکاتور استقبال نمی شود.
کارتون های من به مرور طنز آمیزتر شدند و اکنون بیشترکارتونهای من در زمینه طنزهای موقعیت هستند.
اخیرا مردم کاریکاتور را طنز شیطانی می دانند بدین دلیل که از زمان شوروی شروع شده است و فکر می کنند با سر نیزه و زور آنها را مجبور به خنده می کرد. اما به تازگی مردم به سایت های اینترنتی کاریکاتور مراجعه می کنند و به دنبال کاریکاتورهایی هستند که حقیقتا آنها را به خنده بیندازد. اما کاریکاتور مانند هر زمینه هنری دیگر بسیار وسیع است. مثلا در زمینه فیلم که کمدی، تراژدی، ملودرام و کمدی تراژدی وجود دارد.
- دیدم که در مرکز ادبیات واتر فرونت ماخارووا کتابهایی از بهترین کارتونیست ها وجود دارند که فلسفه کنایه وطنز کشورمان را نشان می دهد؟
در آلبوم های سرگئی سیموننکو و برگوراد چنین چیزهایی به خوبی قابل دیدن هستند. شاید آلبوم سیزدهم من نیز همین طور باشد. به زودی نمایشگاهی در گالری ترتیاکوف برگزار خواهم کرد . آلبوم اخیر من سیاه وسفید خواهد بود.
- در انیمیشن های آنلاین و جذاب جدیدتان قصد دارید شخصیت ها را در حال پریدن، دویدن و حرف زدن در باره مسایل مختلف نشان دهید؟
نه قصد دیگری دارم. دوست دارم آثار اخیرم را شبیه به نقاشی نشان دهم. از هنرمندی کلمبیایی سوال کردند: " چه نوع تصویری را دوست دارید؟" و او جواب داد: " تصاویر زیبا" من هم می خواهم بگویم تصاویر زیبا را دوست دارم. کاریکاتورها نیازی نیست که حتما زشت باشند. زشت بودن خود معنایی را بیان می کند. به عقیده من کاریکاتور در وهله اول باید ایده ای را بیان کند. رنگ و هرچیز دیگر آن در مرحله بعدی قرار دارند.
- چه نوع کاریکاتورهایی برای شما جذاب هستند؟
من علاقه ای به مسابقه دادن با کارتونیست های سیاسی ندارم. فکر نمی کنم کارتونیست های زیادی در دنیا وروسیه وجود داشته باشند که بتوانند مفاهیم سیاسی را به درستی بیان کنند. فکر می کنم سرگئی الکین یکی از بهترین کارتونیست های سیاسی باشد که پاسخ سریع و درستی به مسایل سیاسی می دهد. اما من به کاریکاتورهای اجتماعی علاقه بیشتری دارم.
- اما در کاریکاتور راز خاصی وجود دارد که در نقاشی یا زمینه های دیگر هنری نیست؟
در کشیدن کاریکاتوردو مرحله وجود دارد. یکی این که کارتونیست تصویری را که در ذهن دارد می کشد و دوم این که با دیدن این تصویر چه موضوع و عنوانی به ذهن بیننده می رسد. اگر کسی سفارشی خاص به کاریکاتوریست بدهد ایده اصلی را به او داده است و از او می خواهد تصویر را به صورت طنز بکشد اما گاهی تصاویر را به شکل مختلفی درک می کنید. هر هنرمندی شیوه خاص خود را دارد یکی دوست دارد به موسیقی گوش دهد، نوشیدنی بخورد، کتاب بخواند یا کارش را پس از بیدار شدن انجام دهد... اما شیوه من این است که عصرها به موسیقی پیانو آرام گوش می دهم و کار می کنم.
- چرا می خواهید بر خلق آثار زیبا تمرکز کنید؟
یکی از دوستانم می خواست نقاشی برای تزئین آپارتمانش بخرد. با هم به یک گالری در فاوندری رفتیم. در این گالری دو طبقه آثار هنری واقعا ناامید کننده بودند. آثاری که اغلب از مناظر قدیمی کشیده شده بودند و اکثرا حالتی ناامید کننده داشتند و تنهایی و غم را نشان می دادند. اگر این تصاویر را در خانه آویزان کنید با دیدن آنها به زودی خودکشی خواهید کرد. هر چه تصویر هنری ناامید کننده تر باشد شما را غمگین تر خواهد کرد.
به همین دلیل به این نتیجه رسیدم که اثر هنری باید زیبا باشد که مردم با دیدن آن متعجب شوند، بخندند و مهم تر این که نا امید نشوند.
- شخصیت های آثار شما اغلب چه کسانی هستند؟
شخصیت هایی که خودم خلق کردم مانند " پتروویک" یا " تروریستی اهل راف" البته مجبور شدم شخصیت هایی دم دستی نیز خلق کنم که به مشکلات جوامع امروزی پاسخ می دهند. البته بیشتر سعی می کنم با عنوان های فلسفی ارتباط داشته باشند.
- اگر نویسنده ای به شما سفارش کشیدن کاریکاتور برای کتابش را بدهد چه چیزی را انتخاب می کنید؟
سعی می کنم مطالبی صلح آمیز و شاد بکشم و جنبه های طنز آمیز داستان را پیدا کنم و در کارتون هایم به کار ببرم اما نمی خواهم مثل یک طراح عمل کنم. یک بار سفارش طراحی روی جلد یک کتاب قصه به من داده شد و من گفتم: " شما به طراح دیگری نیاز ندارید. من می توانم چهل طراحی از این کتاب بکشم."
- آیا حرفه نظامی تان را کاملا کنار گذاشته اید؟
من دوستانم را هرگز فراموش نمی کنم. به نظر من نباید چیزهای خوب را فراموش کرد و من فقط نوع کارم را تغییر داده ام.
- اگر تغییری در مد کارتون پیش بیاید چه می کنید؟
زمانی بود که کارتون های پینوکیو، مرد نان زنجبیلی، چیروشکا و.. مد شده بودند اما من بی تفاوت از کنار همه آنها گذشتم و کار خودم را ادامه دادم. وقتی دوست داشته باشم کارتون بیلژووپلاکشیر را بکشم همان را دنبال میکنم.من به بیلژوو آلکس آلمج علاقه دارم و آنهابه من انگیزه می دهند. من حتی کارتون " کومسومولسکایا پراودا" را برای صحبت با او حاضرم بکشم اما اجازه این کار را ندارم.زمانی بود که کارتون ها باعث زیبایی مجلات بودند اما در حال حاضر این توجه از بین رفته است. شاید به دلیل انگیزه های سیاسی باشد و نیازی به نشان دادن عشق در این طرح ها احساس نشود.
- همه کارتونیست ها دوست دارند کنار هم جمع شوند. آیا شما هم این کار را دوست دارید؟
خوب کارتونیست های سن پترزبورگ با هم در ارتباط هستند. در واقع با هم زندگی می کنند و با اینترنت هم با هم در ارتباط هستند. اینجا بانک کارتون داریم و 20 کارتونیست روس و اکراین عضو آن هستند.
برای دیدن گالری منتخب کارتون های آندری پوپوف - روسیه
اینجا را کلیک کنید.
