1394 / 5 / 22 مصاحبه با رودنی پایک کاریکاتوریست آمریکایی

رودنی پیک هنرمند کاریکاتوریست و استاد طراحی تصاویر ماهرانه بامزه است. او با شرکت های مشهوری مانند مجله اف اچ ام (FHM)، مجله تنیس، رسانه های گروهی بائر (Bauer)، گروه انتشاراتی میلر (Miller) و گروه سرگرمی کچفریز (Catchphrase) همکاری داشته است. به علاوه آثار فوق العاده رودنی پایک به رویداد مهم اینترنتی جهانی تبدیل شده است.
آیا کنجکاو هستید بدانید که او چگونه همه این کارها را انجام می دهد و اطلاعاتی در مورد روند کاری، ابزار کار و منابع کاری، زندگی شخصی و دفاع رسانه های اجتماعی از آثار وی به دست آورید به مصاحبه اختصاصی که با وی داشتیم توجه کنید. این مصاحبه صرفا برای خوانندگان فری پایک انجام شده است.

از مصاحبه اختصاصی که با فری پایک دارید بسیار متشکریم! اجازه دهید از اول شروع کنیم، چگونه این طراحی های فوق العاده تاثیرگذار را شروع کردید؟
تا وقتی که به خاطر دارم هنر همواره بخشی از زندگی من بوده است. در تمام دوران کودکی و جوانی ام تا سال 1367 از ارتش بیرون آمدم همیشه دوست داشتم مانند سمبل دوران کودکی ام نورمن راک ول (Norman Rockwell) طراح شوم، اما از دیدن این حقیقت شوکه شدم که 16000 دلاری که از کار در نیروی دریایی پس انداز کرده بودم برای ورود به دانشکده هنر کافی نیست، به همین دلیل مجبور به کار در معاملات اتومبیل شدم. سال ها به دلیل امرار معاش خانواده و فرزندانم هنر را کنار گذاشتم. حدود 25 سال کارهای هنری را کنار گذاشتم و به همین دلیل عشق و علاقه ام به هنر را از دست داده بودم. تا سال های اخیر که این علاقه دوباره زنده شد. در فرودین 1389 به طور اتفاقی برای اولین بار در مسابقه فتوشاپ Freaking News.com و پس از آن در چند مسابقه فتوشاپ دیگر شرکت کردم و پی بردم که بالاخره مسیر درست زندگی ام را پیدا کرده ام. فتوشاپ و طراحی طنز فتومنیپیولیت همان کاری بود که من در تمام زندگی به دنبالش بودم.



 آیا می توانید روند کاری تان را برایمان شرح دهید و برخی از تکنیک ها را برایمان روشن کنید؟
می توانستم چیزهایی را ذکر کنم، اما واقعیت این است که هیچ روند کاری خاصی را دنبال نمی کنم. هر یک از طراحی ها و کاریکاتورهایم تجربی است و من با هر یک از آثارم تجربه تازه ای کسب می کنم، بنابراین تکنیک هر یک از آثارم با دیگری متفاوت است و به نسبت موضوع و هدفی که می خواهم بیان کنم تغییر می کند. اغلب آثارم آموزنده هستند و من در خلق هر یک از آثارم تکنیک متفاوتی را به کار می گیرم به همین دلیل فکر می کنم در این دنیای سرشار از هنر و هنرمند من هنوز یک کارآموز به حساب می آیم. 



تا پایان خلق یک اثر چگونه ترکیب های بامزه تان را اجرا می کنند؟  منابع کاری تان مانند بافت پوست، حیوانات و عناصر پیش زمینه را از کجا پیدا می کنید؟
خوب من آموزشی در زمینه فتوشاپ، کاریکاتور یا هنر ندیده ام به همین دلیل آثار را از طریق غریزه ام خلق می کنم. در واقع روند کاری مشخصی ندارم. هر یک از آثار هنری ام تجربه تازه ای برای من است و من همیشه در حال یادگیری تکنیک های جدید هستم. به طور کلی در مسیر کاری ام روش خاصی ندارم. حتی به ندرت با مفهوم کارم را شروع می کنم. وقتی چهره ای برایم جالب باشد شروع به کار می کنم، بدون این که مسیری را دنبال کنم می گذارم اثر هنری مسیر را برایم روشن کند. گاهی تصویر ساده است اما گاهی تصویر به قدری پیچیده می شود که برای کامل شدن چند روز کار می برد و من همیشه از دیدن نتیجه کارم متعجب می شوم. 
هیچ وقت مطمئن نیستم که چه پیش می آید، اما گاهی در پایان کار تازه به سبک کاری ام پی می برم. به هر حال هر چه که هست خلق آثار هنری ام برای خودم هم راز است.
در مورد منابع کاری ام، مشتریانم همه منابع را در اختیار می گذارند. اما اگر مشتری نداشته باشم و بخواهم تمرینی کار کنم از کلکسیون تصاویری که در طول دو سال تهیه کرده ام استفاده می کنم. کلکسیون آثار را بررسی می کنم تا چهره ای توجهم را جلب کند و اغلب 6 یا 8 کاریکاتور تمرینی می کشم، اگر به نتیجه دلخواه نرسیدم دیگر آن را ادامه نمی دهم و سراغ کار دیگری می روم. و بار دیگر به سراغ کلکسیون تصاویرم می روم و تصویری که به من انگیزه دهد انتخاب می کنم. اگر انگیزه ای نباشد وقت تلف کردن است. به همین دلیل است که می گویم ترکیب، عناصر و پیش زمینه «راز بزرگی» هستند. 



 آیا تا به حال خواسته اید به صورت اینترنتی طراحی طنز فتو منیولیت تدریس کنید؟
دوست دارم این کار را انجام دهم، اما می خواهم کاملا احساس کنم و مطمئن باشم که می توانم تدریس کنم. البته مرحله Webinar Cut را از طریق Retouch Pro Live در سایت گذاشته ام که در 3 ساعت اصول فتومنیپیولیت را نشان می دهد و آن را می توان از طریق سایت retouchpro.com/index.php?page=rprentals http:// www.

چگونه ایده خلق کاریکاتورهای خنده دار را اجرا می کنید؟
در 90 درصد مواقع به خصوص اگر کاریکاتوری غیر سفارشی باشد فقط با موضوع کارم را شروع می کنم و مفهومی در ذهن ندارم. با همین روش سعی می کنم بهترین کار را خلق کنم. به تصویر اجازه می دهم مرا تا آخر راهنمایی کند و اغلب در آخر کار متعجب می شوم. اما اگر کاری به من سفارش شده باشد روند کاری کاملا متفاوت است، زیرا در بیشتر موارد مشتریان به دنبال مفهوم خاصی هستند و وظیفه من این است که آن چه را که در ذهن آنها است اجرا کنم و کار مورد نظر را به آنها تحویل دهم. برخی از مشتریانم از من ناامید می شوند بدین دلیل که دهها سئوال از آنها می پرسم تا به دیدگاه و نظرشان پی ببرم زیرا برای من مهم است که نظر آنها را بدانم و همان را اجرا کنم. به همین دلیل است که با پرسش هایم آنها را بمباران می کنم.
 سه کاریکاتورتان را که بهترین می دانید کدام است؟
سئوال جالبی است. اول از همه این که من بزرگترین منتقد آثارم هستم و خیلی هم سخت گیرم. به همین دلیل هیچ یک از آثارم از نظر خودم فوق العاده نیستند بدین دلیل که می دانم توانایی بهتر از اینها را دارم.
اما جالب اینجاست که اغلب کاریکاتورهایی که من کشیده ام و خیلی هم مردمی هستند چندان کار خارق العاده ای نیستند و من حتی یک هفته روی کامل کردن آنها وقت گذاشته ام. تا کنون محبوب ترین تصاویری که خلق کرده ام کاریکاتورهایی است که سریع و احمقانه کشیده ام مثلا کاریکاتور مستربین (Mr Bean). این کاریکاتور سمبلیک است و همه از آن خوششان آمده است و کشیدن آن برای من هم جالب، آرام بخش و از نظر روانی درمانگر بود.
 کدام هنرمند به شما انگیزه داده است؟
از زمانی که کارم را به طور جدی شروع کردم 18 ساعت در روز و هفته ای 7 روز کار می کنم. از وقتی که طراحی کاریکاتور توجه مرا جلب کرد شروع به بررسی آثار هنرمندانی مانند نورمن راک ول (Norman Rockwell)، سباستین کروگر (Sebastian Kruger)، مکس سائوکو (Max Sauco)، جیسون سیلر (Jason Seiler) دومینیک فیلیبرت (Dominic Philibert) و هنرمندان دیگر کردم تا توانستم فتومنیپیولیت رادر فتوشاپ و نقاشی دیجیتال یاد بگیرم. سال 1389 بود که آثار سباستین کروگر و جیسون سیلر را دیدم و تصمیم به کشیدن کاریکاتور گرفتم و این انگیزه ای تازه ای در من بود. کاریکاتورهای فتومنیپیولیت و طراحی توانست به سرعت شغل و حرفه کاری من شود و  تبدیل به هدف زندگی ام شد.
در واقع اولین سفارش کاری من از رسانه بائر برای 5 کاریکاتور برای چاپ در مجله اف اچ ام بود و پس از 8 ماه فتوشاپی در سال 1390 برگزار کردم.
 آثار شما بسیار محبوب هستند. به عقیده شما چه رازی آن را تا این حد محبوب و مردمی کرده است؟
به عقیده من رازی وجود ندارد، هیچ حقه و راز پنهانی در کاریکاتورهایم نیست. فقط عشق و هیجان درونی من در کارهایم تاثیر می گذارد و آن را مورد توجه می کند. در دو سال اخیر به قدری با علاقه و جدیت کار کرده ام که حرفه ام را به خوبی یاد گرفته ام. من روی خلق آثار اجتماعی ام وقت می گذارم و کاریکاتورهایم را تا جایی که می توانم در معرض دید عموم قرار می دهم. اما نمی توانم اطلاعاتی در اختیار شما قرار دهم که چرا آثارم محبوب و مورد علاقه مردم است. فکر می کنم شاید بدین دلیل است که مردم هر روز با آثار من در ارتباط هستند و آن را همان طور که هست قبول می کنند. هیچ دستور مخفی، ادعای سیاسی، مفهوم عمیق یا پیام پنهان در آن ها وجود ندارد. فقط کاریکاتورهایی بامزه و خنده دار هستند، نه چیز بیشتر.

 رسانه های اجتماعی چه نقشی در زندگی شما ایفا می کنند؟
من شرح حالی بیش از آن چه که در Google+profile می بینید، دارم. از 6 ماه پیش چیزی به آن اضافه نکرده ام. البته فکر می کنم بیش از این نمی توانستم اضافه کنم بدین دلیل که حدود 300 صفحه است و شما می توانید آن را در xeeme.com/rodneypike ببینید.
رسانه های اجتماعی ... فکر می کنم من خیلی دیر ارتباطم را با این رسانه ها شروع کردم. در ابتدا به اصرار دوستانم این ارتباط را شروع کردم. اول یک وبلاگ باز کردم که چند بازدید کننده داشتم، سپس در فیسبوک عضو شدم و توانستم در مدتی کوتاه دوستان بسیاری پیدا کنم. سپس وبلاگم را با Networked Blogs هماهنگ کردم که به طور اتوماتیک به صفحه فیسبوک ام ارسال می شود. فیسبوک توانسته به سرعت بازدید از آثارم را افزایش دهد، به همین دلیل تصمیم گرفتم در همه سایت های Portofilio، directory و Social media platform عضو شدم. و توانستم در گروه های مختلف وارد شوم. به همین دلیل  وقتی کاری را در وبلاگم می گذارم خود به خود وارد سایت های دیگر می شود. با گذشت زمان به امکانات این سایت ها پی بردم و از آن ها برای خلق آثار بیشتر استفاده کردم و به تدریج با Rss Feeds آشنا شدم و توانستم وبلاگهای ماهواره ای را پیدا کنم که وبلاگ های اصلی را راه اندازی می کرد و از این طریق آثارم را با اطمینان بیشتری ارسال کنم. بدین طریق توانستم به سرعت آثارم را به جهانیان نشان دهم.



نکته جالب اینجاست که رسانه ای اجتماعی بر روی آثار من کنترل دارد. پروفایل ها و وب سایت های من به صورت تصاعدی گسترش پیدا کرد. در سال اول وبلاگ من 710000 بیننده از 207 کشور داشت. من حدود 5000 دوست در فیسبوک دارم و 4700 صفحه طرفدار فیس بوک، 16000 طرفدار در Twitter، 3600 ارتباط Linked و اخیرا 15 میلیون طرفدار در Googleدر صفحه شخصی ام و چندین هزار در صفحه حرفه ای ام داشته ام. اکنون Google به تنهایی 80 درصد درآمد حرفه ای مرا ایجاد می کند.
آمار بیشتری وجود دارد که روز به روز در حال گسترش است. من واقعا نمی دانم کارهای بعدی ام چیست اما از زدن دکمه Twitter در وبلاگم و از این که می بینم در هر ثانیه از سراسر دنیا برایم پیام می آید واقعا لذت می برم. رسانه های اجتماعی توانسته مرا به جایی که می خواهم برساند. 
در حقیقت من انتخابی ندارم. نوعی عدم کنترل است. به عقیده من رسانه های اجتماعی می تواند حرفه ای موفق به وجود آورد. می توان چهره های افراد مشهور را در آن دید. من در لیست تست Beta در Google عضو هستم و از هر فرصتی برای گسترش شبکه ارتباطی ام استفاده می کنم.نمی توانم به خوبی شرح دهم که ارتباط اجتماعی چه نقشی در حرفه من داشته و دارد، باید خودتان آن را تجربه کنید. درست مانند هیجانی رو به گسترش است و من برای دسترسی به بالاترین پیشرفت ها آماده ام.