تشابه مهم ترین اصلی است که کاریکاتوریست باید به آن توجه کند. اگر کاریکاتور چهره ای با صاحب آن شباهت نداشته باشد، مخاطب با آن ارتباط برقرار نمی کند؛ حتی اگر قدرت و تکنیک بالایی در خلق اثر خرج شود. آنچه تشابه یک اثر کاریکاتوری را تضمین می کند، اغراق درست در نسبت هاست.
در عین حال به طور معمول، یک شخصیت انسانی یک سر، دو چشم، یک بینی، یک دهان، دو دست و دو پا دارد. حال اگر کاریکاتوریست برای خلق اثر کاریکاتوری خود در تعداد این اجزا دست ببرد، شکل مرسوم دیگری از اغراق اتفاق می افتد که آن را می توان اغراق در کمیت نامید.حذف و اضافه کردن اجزای اصلی چهره جرات و مهارت بسیاری می طلبد و کمتر در آثار کاریکاتوریست ها به چشم میخورد.
این نوع اغراق گاهی فقط به قصد ایجاد طنز در سوژه اتفاق می افتد و کاریکاتوریست به این طریق نگاه متفاوت و طنزآمیز خود را نسبت به شخصیت، به مخاطب منتقل می کند. گاهی این وجه اغراق شکلی مفهومی و موضوعی پیدا می کند و مخاطب را به درک لایه های زیرین شخصیتی صاحب اثر (سوژه) فرا می خواند.
در کاریکاتورهای جف استاهل ، توانمندی او در به هم ریختن اجزا صورت و در عین حال از دست نرفتن شباهت به وضوح دیده می شود.در عین حال او با قدرت بی نظیرش دست به اغراق در کمیت می زند و کاریکاتورهایش نه تنها شباهت بسیاری با کاراکتر خود دارند بلکه در اکثر مواقع به شخصیت درونی آنها نیز نزدیک می شود.
