ایران کارتون:
هیچ وقت فکر می‌کردید در جهان روزی برسد که عده‌ای به سرزمین دیـگری بریزند و جهان از ترس این که نگویند:«این‌ها با قافله پیشرفت همراه نیستند»سکوت کند.
حداقل در کاریکاتور هنوز آرمان‌خواهی نمرده است.روزی که نمایشگاه«فلسطینی خانه ندارد» برگزار شد،از این که این همه کاریکاتوریست در جهان میان تـانک و کـودک،طرف انسانیت ایستادند، احساس خوبی پیدا کردم.
هنرمند به تفاهم نامه‌ها،معاهده‌ها و استدلال‌های تاریخی و مرزکشی‌های سیاسی کاری ندارد.شرف او تنها این را می‌فهمد که کودکی که برای ترک نکردن زادگاهش به تانک سنگ پرتاپ مـی‌کند،نمی‌تواند جـانب سرب و فولاد را بگیرد.
نمی‌دانم چه بلایی بر سر آرمان‌خواهی آمد؛ چرا همه چیز ملغمه شد.چرا اگر آدمیزادی از رفاه، آسودگی و آرامش گفت،یعنی که او...؟یا اگر هنرمند دیگری از درد و غـم و اجحاف نوشت،یعنی که او...!و اگر کسی بی‌عدالتی را کشید.محکوم به سیاسی‌زدگی است.
جهان هنر برای ادامه داشتن نیاز به آرزو دارد.خیلی‌ها می‌کوشند برای ناکامی هنر در این دهه‌ها دلایل مختلف زیبایی‌شناسانه یا توجیهات اجـتماعی و سـیاسی بـیابند،در حالی که هنرمند بی اتـوپیا زیـنت المـجالسی بیش نیست و امروز جهان هنر از بی‌خاصیتی‌اش رنج می‌برد و الا کارهای امروز هم تکنیکی‌تر شده‌اند و هم این که آدم معاصر درک درست‌تری از فضایی که در آن زنـدگی می‌کند،دارد!
ایرانیان پس از ۲۸مرداد هیچ‌گاه آمریکا را به سـبب دخـالت آشـکار در حقوق مسلم خود نبخشیدند و به آن‌ها بـه چـشم غاصبان و حامیان اجحاف بر ملت‌ها نگریستند،اما پس از انقلاب و در حوادث سیاسی و تاریخی سال‌های اخیر و آشـکار شـدن شکاف میان حکومت آمریکا و ارتـش وابـسته‌اش با خـواست جـامعه خـردمند،عموما حساب و ارزیابی حکومت و مردم آمریکا در نـظر ایـرانیان دچار تغییر شد.
در جای‌جای کتاب،سعی شده تا استثمار ذهنی مردم آمریکا تـوسط قـدرت‌های سیاسی آن کشوربه مخاطب ارائه شود.در این کتاب نوعی همدردی و مشارکت ذهـنی با تنهایی‌ها و سردرگمی‌های سرباز آمریکایی در سرزمینی غریبه است.تاکیدی که بر عدم تطابق و مـیل فـردی سربازان با خواست میلیتاریستی حـکومت آمـریکا مطرح مـی‌شود،و تا جایی پیش می رود که به ناچار تبعات جدی جنگ همچون از دست دادن دست و پا، و نمایش قبرهای آماده به عنوان توصیه جدی نشان داده میشود.
این کتاب حاصل یک تلاش فردی است که بعد از اینکه سایت و سندیکای کیگل اقدام به انتشار کاریکاتورهایی با عنوان "جنگ با ایران" کرد، در ۱۴۴ صفحه با کاغذ بازیافتی و با هزینه شخصی چاپ شد تا اولا انگ دولتی بودن و استفاده از رانت وبرچسب هایی از این دست دامن گیر این مجموعه و طراح آن نشودو ثانیا هنرمندان کاریکاتوریست آمریکایی بدانند که کشیدن کاریکاتور برای نابودی ایران، بی جواب نخواهد ماند، همچون شعارهای زمان جنگ: موشک جواب موشک (!)
این کتاب به زبان انگلیسی و زیرزمینی چاپ شد، بدون شابک وماپک وغیره و ذالک !
و صدالبته برای سندیکا و سایت کیگل( وشخص داریل کیگل)و تعداد زیادی از رسانه های آمریکایی و غربی ارسال شد.۱۶ طرح از این کتاب مدت کوتاهی بر روی سایت کیگل به عنوان جوابیه یک هنرمند ایرانی قرار گرفت و بعد بدون هیچ توضیحی برداشته شد!، که البته در همان زمان کوتاه و کم،خوشبختانه بازخورد خوبی داشت و تعداد زیادی از آمریکایی ها، سربازان این کشور و حتی کهنه سربازان آمریکایی در جنگ ویتنام با ارسال صدها ایمیل منتظر جواب قانع کننده بودند، سوالاتی که خیلی زود پاسخ داده شد، و به همین دلیل بسیاری از اینکه تک به تک به ایمیل هایشان جواب داده می شد در وهله اول تعجب می کردند و بعد متوجه مواضع جدی ایران می شدند و البته خیلی ها هم واقعا نمی دانستند که سربازانشان در آن سوی دنیا مرتکب چه اغلاطی می شوند و چرا باید ناو وینسنس شان، هواپیمای ایرانی با ۲۹۰ مسافر که ۶۰ نفرشان کودک بودند را با اصابت دو راکت مورد هدف قرار دهد و مردم بی دفاع و مظلومی رابه شهادت برساند، اتفاق تلخی که دولت آمریکا تا به حال به آن پاسخ نداده است، از ملت ایران عذرخواهی نکرده و حتی به کاپیتان این ناو مدال تقدیر داده است.
توصیه به سربازان آمریکایی تنها یک تذکر خیرخواهانه از طرف یک کاریکاتوریست ایرانی است که اگر جدی گرفته نشودعواقب شدیدی با حضور نیروی نظامی آمریکا در ایران دارد.
این کتاب در تیراژ ۱۰۰۰ جلد در قطع خشتی ۱۶ در ۱۶ به چاپ رسید، و تنها یک جلد از آن برای نگارنده باقی مانده است.
